พึ่งดู แฟนเดย์ แฟนกันแค่วันเดียว หนังของ โต้ง บรรรจง ผู้กำกับมือทองของ GTH ตอนนี้เป็น GDH หนังมีรายเซ็ต์บางๆ ของโต้งอยู่ ให้ได้อมยิ้มเล็กๆ ตลอดเวลา สิ่งที่จากการดูหนังของโต้งทั้งสามเรื่อง ที่ผ่านมา คือเรื่องการเล่นกับระยะเวลาที่รวดเร็ว ง่าย เข้าใจในตัวละครได้ จนเหมือนเราไปนั่งเป็นตัวละครนั้นๆ ผมรู้สึกเหมือนเดิมเล่นไปข้างๆ กับ ทั้งเต๋อและมิว ในซัปโปโร่ (อินเยอะหน่อย เพราะชอบไปญี่ปุ่น) เพลงประกอบที่ผมไม่อินก็คงจะเป็นเพลงพี่แจ้ แต่เข้าใจว่า ต้องการสื่อถึงนางเอกที่ชอบฟังเพลงไทย ยุค 80 มิวสอบผ่าน ทุกสิ่งที่นางเอกควรจะเป็น สายตาและรอยยิ้ม ละลายกันไปข้างเลยทีเดียว มิติหนังอาจจะดูไม่ซับซ้อน ให้เราต้องมาตีความหมายมากมาย แต่สิ่งที่เราต้องการจากหนังหนึ่งเรื่อง คือความบรรเทิง เรื่องนี้ในความรู้สึกผมเหมือน กวน มึน โฮ ที่โตกว่า หนังจบออกจากโรงเร็วที่สุด ไม่ใช่เพราะหนังน่าเบื่อ แต่ เพราะเข้าใจ ความรู้สึกของ เด่น(เต๋อ เล่นเป็น เด่น พระเอกของเรื่อง) ที่เลือกที่จะเก็บรอยยิ้ม มากกว่า ที่จะเหลือความรู้สึกให้สานสัมพันธ์ ที่ไม่รู้ว่ามันจะเป็นจริงได้ฤเปล่า
